Picardie en Nord-Pas-de-Calais, dag 2

Ochtendstond heeft goud in de mond klinkt heel mooi maar het is weer vroeg op willen we nog wat plaatsen bezoeken.

Na het ontbijt krijgen we van Hélène en Xavier nog een rondleiding in de (moes)tuin...


...en dan is het tijd voor de noodzakelijke financiële verrichtingen. Bij het vertrek kijkt de hond des huizes, Uzzo, ons na...


Het plan is om langs de Opaalkust terug naar huis te rijden en we zijn nog maar net weg uit Fressenneville of we zien dit gestrand (geparkeerd ?) vaartuig...


De eerste stop is het Chinese kerkhof in Noyelles-sur-Mer...


...dat met zijn 842 grafzerken het grootste van Frankrijk is. Dit zijn de graven van chinese koelies die als arbeider aan het front aan het werk waren...


...true till death, hypocriete woorden waar ik het koud van krijg als je weet in welke erbarmelijke omstandigheden deze mensen moesten overleven. Zelfs rekening houdend met de tijd en de omstandigheden...


De tocht gaat verder richting Le Touquet, onderweg spotten we deze fervente natuurliefhebbers die op deze mooie morgen hun geweer even uitlaten...


Bij aankomst in Le Touquet kunnen we de wagen parkeren in de buurt van dit bescheiden onderkomen, Le Westminster...


...een groot hotel? Neen, nog groter dus. In het centrum dit mooi restaurant, La Petite Charlotte, met dito boegbeeld...


...en ook dit café is het bekijken waard...


...maar niet alles is hier heel schoon en onderhouden...


"Si Le Touquet m'etait conté" inderdaad...


Dan maar even een frisse neus halen op de dijk...


...tijdens de zomermaanden zal het hier wel beduidend drukker zijn...


Al bij al viel Le Touquet wat tegen, de eerste woorden die in me opkomen zijn vergane glorie. Jammer dus.
Cap Gris-Nez is de volgende stop...


...in de verte zie je van hieruit Cap Blanc-Nez, op de volgende foto duidelijker zichtbaar...


Cap Gris-Nez heeft een hoogte van bijna 50 meter en beneden zit een visser met korte broek te prutsen...


Meer de moeite is het om te proberen Groot-Brittannië te zien, onze GSM meldt ons trouwens al dat we via een britse operator zullen moeten bellen. Met enige moeite, wegens de mist, zien we de overkant dan toch...


Dan even gaan kijken vanop de 134 meter hoge Cap Blanc-Nez. Hier is het aanschuiven om te parkeren, wat moet het in de zomer dan zijn...


Het verschil in hoogte merk je onmiddelijk al omdat er hier veel meer wind is, zelfs een hond zijn oren gaan vanzelf omhoog...


...en dan begint het weer te regenen maar wat een prachtig uitzicht...


Och ja, for our English friends...


...please keep right !!!

Dag 1 kun je hier lezen