De Oudsberg overwonnen...

Gisteren was ik terug in Gruitrode wegens benieuwd naar dat prachtig uitzichtpunt dat de Oudsberg zou bieden en ik vorige week gemist had. Behalve de occasionele wandelaars kom je hier precies niet heel veel mensen tegen, alhoewel het in de zomermaanden wel drukker zal zijn.

Onderweg kom ik een schaapje tegen met een serieus jeukprobleem, gelukkig biedt de omheinig enig soelaas.

 Ook paarden heb je hier in overvloed, sommigen bescheiden...

...anderen dan weer heel nieuwsgierig...

De eikenprocessierups is blijkbaar ook van de partij in deze streek. In de buurt van een kapelleke uiteraard, wat had je dan gedacht? Afblijven is hier de boodschap. Maar ik wijk af, dit is op de rand met Opglabeek.

Ik kom in de buurt van het beloofde, het vlakke landschap begint te stijgen, meer en meer zand verschijnt...

Eindelijk, de top van de Oudsberg is overwonnen. Ooit was deze 95 meter hoog, met de nadruk op ooit! De titel van hoogste heuvel van de Kempen is de Oudsberg intussen dan ook kwijtgespeeld. Met veel goede wil, een arendsoog en een verrekijker kun je rechts aan de kim Genk zien. In het midden is Maastricht aan de einder. Voor wie goede ogen heeft...

Och ja, ik had er meer van verwacht. Wellicht ben ik te verwend geworden met de jaren. Terug naar huis dan maar, het was toch weer een mooie wandeling...